In 1980 ben ik gestart als keramiste. Dat heb ik vele jaren gedaan. Met een eigen atelier, veel exposities,  opdrachten en een docentschap keramiek aan Cultureel Centrum Leiderdorp. 

In 2006 ben ik me gaan oriënteren op 2 dimensionaal werk. Ik heb schilderlessen gevolgd bij Fer Hakkaart en later bij Arnout Kilian. Inmiddels heb ik me helemaal op 2 dimensionaal werk toegelegd?

Ik schilder met olieverf en heel realistisch. De werkelijkheid zoals die zich aan mij voordoet wil ik vangen, verzachten en monumentaliseren.  Ik maak voor mijn schilderijen gebruik van eigen foto‘s. Dit zijn juist geen bijzondere foto’s, maar alledaagse kiekjes. 

In mijn schilderijen moet het beeld helder en direct zijn, maar ook zacht. Zacht in de overgangen. Lijnen probeer ik te laten ontstaan . Het onderwerp moet een sterke aanwezigheid hebben op het doek. Omdat te bereiken overschilder ik het onderwerp keer op keer.

Het gaat mij om de alledaagse werkelijkheid, zoals ik die zie. Helder, monumentaal en verzacht weergegeven. Dit geldt voor alle onderwerpen waar ik me mee bezighoud. Ik streef ernaar dat het beeld krachtig, monumentaal en zacht is en hoop het hierdoor een poëtische kwaliteit te geven. Eigenlijk  geldt dit  voor alle onderwerpen waar ik mijn inspiratie uithaal. 

-Ik schilder bijvoorbeeld mensen op de rug.  Daarmee wil ik een straat-, tijdsbeeld neer zetten en ook de stofuitdrukking van de kleding zo goed mogelijk weergeven, zonder extreem in detail te vervallen.

-Zo ben ik ook bezig met een serie portretten van 90 plussers, waarbij ik met zachte overgangen zowel hun  kwetsbaarheid als hun kracht probeer weer te geven.

-Maar ook een plantje op de vensterbank kan mij inspireren.

De bezigheid van het schilderen zelf geeft mij veel voldoening. Ik houd van het ambacht.  Ik voel altijd een combinatie van het verhaal en de technische beheersing. Zo besteed ik veel aandacht aan de stofuitdrukking en het licht in een schilderij en kan een intens plezier beleven aan het schilderen van bijv. een donsjas. Om die zo weer te geven dat je als toeschouwer ook dat ‘donsgevoel’ gevoel krijgt.

Sinds dit jaar ben ik laangenomen bij  'Meesters van het Realisme'.

De schilderijen zijn genummerd, omdat ik geen titels gebruik.